در میان حامیان دولت فعلی، برخی حتی در مقام مقایسه، دست به نیت‌خوانی زده و گفته‌اند: «الحمدالله قوه مجریه به دست کسی افتاده که خدوم، سالم و بی‌حاشیه است و می‌خواهد برای حل مشکلات مردم و انقلاب کار کند».
خواننده این جملات در ذهن خود ناخودآگاه شروع به تحلیل و معنی‌سازی می‌کند که پس یعنی دولت قبل نه خادم بود و نه سالم و برعکس، پرحاشیه بود و نمی‌خواست برای حل مشکلات مردم کار کند! شاید دیگرانی هم پیدا شوند که ایراداتی مشابه همین به دولت فعلی بگیرند!
مشکل پروپاگاندادرمانی این است که هم خود و هم مخاطبان را بی‌نیاز از ارائه ادله و شواهد می‌داند؛ گویا همین که با کنایه و لفاظی، قبلی را بکوبند و فعلی را بالا ببرند، کفایت می‌کند. نکته عجیب‌تر درباره این مدل رفتار، مسبوق به سابقه بودن آن است. از تجربه دولت احمدی‌نژاد زمان زیادی نگذشته است، اما برخی نعل به نعل همان شیوه را در حمایت پی گرفته‌اند.
البته این اصرار به تکرار راه طی‌شده، چیز دیگری را هم می‌رساند و آن اینکه متوقف‌کردن حمایت از احمدی‌نژاد، نه از بابت اعتراض به عملکردش در حوزه عمومی، بلکه به خاطر موضع‌گیری‌هایش در حوزه‌ای خاص بود؛ وگرنه محتملا او تا آخر دولتش مستحضر به پشتیبانی تامه اصولگرایان باقی می‌ماند. شاید حالا خیال دوستان از این بابت شش‌دانگ راحت است که احمدی‌نژادیسم دیگر بازنمی‌گردد.
