رئیس بازنشسته فدراسیون وزنه‌برداری به هر روشی متوسل می‌شود تا صندلی خود را ترک نکند.
می گویند در ورزش حرفه ای، خداحافظی به موقع جزو مهمی از ماندگاری و ثبت خاطرات خوب است. کما اینکه هر ورزشکاری که در اوج خداحافظی می کند بیش تر در ذهن می ماند و ورزشکارانی که آنقدر می مانند تا افت کنند و مجبور به خداحافظی، همزمان از خود یک قاب تلخ و به دور از ابهت همیشگی در ذهن ثبت می کنند. این همان ماجرای علی مرادی رئیس بازنشسته فدراسیون وزنه برداری است که حکم بازنشستگی اش را با امضای وزیر ورزش دریافت کرده اما قصد ندارد صندلی اش را ترک کند. موضوعی که باعث شده این روزها او به روش های مختلفی چنگ بزند تا بلکه بتواند یک سال دیگر در مسند خود باقی بماند و با به پایان رسیدن دوره ریاستش از فدراسیون خداحافظی کند؛ نکته ای که هفته قبل در برنامه کادر فنی شبکه ورزش هم به آن اشاره کرد و گفت که اگر بتواند بر می گردد تا در خدمت عزیزان باشد؛ به راستی چه شهد شیرینی در این صندلی های ریاست نهفته است که مدیرانی مانند مرادی، پولادگر و… از آن دل نمی کنند؟ کاش این آقایان از این خوان گسترده خدمت کمی شلخته درو کنند تا کمی از فیض آن به بقیه هم برسد.
امثال مرادی و پولادگر و…، در سال های اخیر هر گلی که می خواستند را بر سر ورزش زدند و وضعیت امروز ورزش ایران حاصل مدیریت همین افراد است؛ آقای مرادی ما نه می توانیم خودمان را گول بزنیم و نه می توانیم مثل کبک سرمان را زیر برف کنیم؛ افت شدید وزنه برداری در رده های پایه، کاهش سهمیه المپیک و کاهش مدال ها و سیر نزولی آن از المپیک لندن تا توکیو، عملی نشدن وعده تجهیز خانه های وزنه برداری و شرایط بد استان ها، نبود هیچگونه پیشرفت و ارتقا در بین مربیان و داوران زنان و محدود بودن آن به چند نفر خاص، دوپینگ های متعدد در زمان ریاست ۶ ساله مرادی که بعضی پرونده هایش هنوز باز است و… تنها مشتی از خروارها مشکلات در این ۶ سال است که کمر وزنه برداری ایران را شکست و باعث شد از اوج با سقوط آزاد به ته دره برود.
این ها مواردی است که از مشکل گذشته و به زخم تبدیل شده که بر تن ورزش پرمدال ایران نشسته و نمی توان آن را زیر فرش قایم کرد؛ وزنه برداری ایران این روزها به یک هوای تازه نیاز دارد تا یک مدیر تازه نفس،کاریلد و جوان در راس آن باشد و خونی تازه در رگهایش جاری کند. آقای مرادی بی شک شما در قریب به ۳۵ سال خدمت خود که بخش اعظمی از آن در دنیای پولاد سرد بوده، هرچه در چنته داشته اید رو کرده اید و البته کسی نمی تواند منکر خدمات سال های قبل شما شود همان طور که نمی توان سو مدیریت در ۶ سال اخیر را پنهان کرد؛ بهتر است مانند بیانیه ای که در روزهای ابتدایی بازنشستگی دادید، با یک خداحافظی پایانی عطای خدمت در این ورزش را به لقایش ببخشید و با خداحافظی خود، جماعتی را شاد کنید و اجازه دهید وزنه برداری نفسی تازه کند.
