سعیدجلیلی راهش را از دولت رئیسی و تیم باقری جدا می کند؟

شرق نوشت:«باقری سهم جلیلی در دولت رئیسی است». این تحلیلی بود که از زمان مطرح‌شدن نام باقری‌کنی به‌عنوان گزینه وزارت خارجه در تابستان امسال مطرح شد.

با توجه به اینکه تمام نامزدهای اصولگرای انتخابات پس از انتخابات سمتی گرفتند، این تصور مطرح شد که به هر دلیل، جلیلی به خواست خود یا به دلیل عدم تمایل رئیسی وارد دولت نشده است اما به‌خصوص به این دلیل که او به نفع رئیسی از انتخابات کنار رفته بود، امتیازی که به او داده شده، واردکردن باقری به دولت است.

این گمانه‌زنی البته بیراه هم نبود؛ چراکه باقری بخش مهمی از سابقه خود را در کنار جلیلی گذرانده است و در طول سال‌های دولت روحانی نیز در موضوع برجام هم‌نظر جلیلی بوده است؛ اما حالا این نامه جلیلی به این معناست که در آستانه بزنگاهی که در آن ممکن است دولت رئیسی بر سر احیای برجام به توافق برسد، او قصد دارد هم در نگاه نظام و هم در افکار عمومی، از مسیری که دولت و به‌خصوص تیم یار سابقش، باقری طی می‌کنند، دست بشوید و از حالا پرچم مخالفت را بلند کند یا به عبارت دیگر پرچم مخالفت با برجام را بالا نگاه دارد. این البته یکی از سناریوهای نگران‌کننده برای دولت نیز بود که البته پیش‌بینی نیز شده بود.

زمانی که سرانجام فرمان مذاکرات بر سر برجام به دست اصولگرایان افتاد، دو سناریو مطرح شد که اصولگرایان خارج از دولت ممکن بود در صورت احیای احتمالی برجام طی کنند. یکی نادیده‌گرفتن همه انتقادات پیش از برجام، حمایت از هر نتیجه‌ای که به دست بیاید و زدن سند حل مسئله به نام دولت اصولگرای رئیسی بود و دیگری اینکه بعد از مدت‌ها حمله، حالا حتی اگر دولت اصولگرا در این زمینه به نتیجه برسد نیز بدنه و اصولگرایان خارج از دولت به خط مخالفت و حمله ادامه خواهند داد. در عمل احتمالا هرکدام از این دو مسیر توسط بخشی از اصولگرایان طی شود اما فعلا به نظر می‌رسد سعید جلیلی قصد دارد پایگاه مخالفت با برجام را حتی درصورتی‌که در دولت هم‌جناح احیا شود، از هم‌اکنون و با مدیریت خود بنا کند. این نامه تا این لحظه جدی‌ترین و برجسته‌ترین حمله به مسیر برجامی رئیسی، امیرعبداللهیان و باقری است که از پایگاه اصولگرایی است و به‌خوبی نشان می‌دهد که جلیلی از احیای برجام توسط آنها حمایت نخواهد کرد.

این در کنار حملات حسین شریعتمداری در کیهان به ایده مذاکره مستقیم که امیرعبداللهیان مطرح کرده بود، یک مسئله دیگر را نیز مشخص می‌کند: اصولگرایانی که به دولت رفته‌اند، در مواجهه با گزینه‌ها و شرایط به تصمیمات و انتخاباتی متفاوت با مواضع پیشین جریان خود رسیده‌اند اما آنهایی که همچنان بیرون از گود دولت هستند، قصد ندارند به خاطر الزامات و ترجیحاتی که دولت منسوب به آنها احساس می‌کند، از مواضع گذشته و مخالفت‌های قبلی خود با برجام یا مذاکره با آمریکا دست بکشند و با رئیسی همراه شوند. این نامه در واقع این نظریه را تأیید می‌کند که با وجود پیروزی یک دولت اصولگرا، جلیلی قصد دارد همچنان راهبرد «دولت در سایه» خود را ادامه دهد و با دولت فعلی نیز مثل دولت قبل همراه نیست.