روزنامه خراسان نوشت: جنگ در اوکراین از ساعات اولیه روز پنج شنبه شروع شد و روسیه خیلی زود بخش های زیادی از خاک اوکراین را اشغال کرد.
هر چند در ظاهر پیروز این جنگ روسیه بود اما روسیه فضای رسانه ای را به اوکراین باخت و مردم این کشور با حضور فعال در شبکه های اجتماعی از اشغال اوکراین توسط روسیه نوشتند و با حضور فعالانه، نگاه جامعه جهانی را به خود معطوف کردند. برای نمونه ماجرای نبرد در جزیره مار بود. کاربران اوکراینی در همان روز اول جنگ با انتشار یک ویدئوی صوتی که صحت آن تایید نشد از ۱۳ سربازی گفتند که در دفاع از یک جزیره کوچک کشته شدند. در ویدئوهای صوتی منتشر شده شنیده می‌شود که از مرزبانانی که از جزیره «مار» در دریای سیاه دفاع می‌کنند، خواسته می‌شود تا «سلاح های خود را زمین بگذارند» در غیر این صورت «بمباران می‌شوند.» این سربازان پاسخ می‌دهند: «کشتی جنگی روسیه، برو به جهنم.» اوکراینی ها با انتشار گسترده این فایل صوتی ادعا کردند که این سربازان در حملات هوایی و دریایی روسیه کشته شدند. روسیه اما این موضوع را تکذیب کرده و گفته است که همه آن‌ها تسلیم شدند و ویدئویی هم از این موضوع منتشر کرد اما آن چنان دیده نشد.
چرا اوکراین برنده جنگ در فضای مجازی بود؟
هر چند همیشه تجاوز محکوم است، اما روسیه حتی نتوانست دلیل حمله اش به اوکراین را در بین مردم جهان توجیه کند. مهم ترین دلیل این اتفاق هم بر می گردد به نبود روس ها در شبکه های اجتماعی بین المللی. مردم روسیه به دلایل مختلفی از جمله فیلتر برخی از شبکه های اجتماعی بین المللی بیشتر در شبکه های اجتماعی بومی این کشور حضور دارند و به جای شبکه های اجتماعی مثل توئیتر و اینستاگرام بیشتر در شبکه اجتماعی«(VKontakte (VK» که یک شبکه اجتماعی بومی است، حضور دارند. این حضور نداشتن کنشگران و فعالان اجتماعی روس در شبکه های اجتماعی باعث شد اوکراینی ها روایت خودشان را از جنگ به مردم جهان مخابره کنند. برخی کارشناسان معتقدند که شبکه های اجتماعی قبل از جهان واقعی احساس شکست یا پیروزی را شکل می دهند. پس مهم است که مشروعیت تصمیم سازی ها پیش از اجرا و اعمال قدرت بین المللی از سوی مردم جهان تایید شود که این مهم از طریق شبکه های اجتماعی جهانی می تواند به راحتی اتفاق بیفتد.
دردسرهای نبودن در بسترهای بین المللی
ملت هایی که در شبکه های جهانی عضو نباشند طبیعتا تولید محتوا، اعلام نظر و جریان سازی هم نخواهند داشت و این موضوع باعث انزوای خودخواسته در جامعه سایبری می شود. کشورهای مختلف با استفاده از هشتگ های مختلف در توئیتر و اینستاگرام علیه اتفاقات مهم موضع می گیرند و صدای خودشان را به گوش مردم جهان می رسانند. پس شبکه های اجتماعی جهانی می تواند بلندگویی برای رساندن آن چه می خواهیم به جهان باشد و هر چقدر کشوری آن را محدودتر کند صدای خودش را در جهان کم می کند و باعث انزوای بیشتر آن کشور می شود.
