دوخطر پزشکیان را تهدید می کند: یکی کسانی که با کوتاه و بلند کردن ریش‌،کاندیدای اشغال مناصب در همه فصول اند و دوم رویگردانی از طرفدارانش

در یادداشت مشترک محمدمهاجری و فیاض زاهد در روزنامه اعتماد آمده است: چرا چنین برداشتی بر صواب بود؟ چون اگر ترکیبی غیر این چیده می‌شد افکار عمومی  چنین برداشت می‌کرد که از قبل سازوکار انتخاب رییس‌جمهور فراهم شده است. شبیه اتفاقی که برای آقای رییسی رخ داد.

اما در فرهنگ ایرانی که بخشی از آن ذیل سنت عیاری شکل گرفته، وقتی پنج نفر بر یک نفر حمله می‌برند، تکلیف روشن است. روان تاریخی ایرانیان بر مظلوم‌پرستی و دفاع از مرد تنها بنا نهاده شده است. نگاه این بودکه اگر قرار نبود پزشکیان انتخاب شود چه نیازی به تایید صلاحیت وی بود؟! اگر تایید شده پس حتما خبری هست! این روایتی است که توده‌ها می‌سازند. روایتی که به کمپین پزشکیان اعتماد به نفس داد. اصلاح‌طلبان را نیز آچمز کرد، چراکه هم بخش‌هایی از آنان علاقه‌مند به مشارکت بودند و هم آن بخش منفعل دیگر بهانه‌ای برای سکوت نداشت. هم حکومت به تحرک آنها برای افزایش مشارکت وابسته بود.

اگر هستند کسانی در اطراف رییس‌جمهور که بر این باورند موفقیت او در آسمان‌ها! محقق شده بود؛ مرتکب خطایی استراتژیک می‌شوند. پزشکیان از جایی به بعد شانس اول انتخابات بود. در تداوم هم رمز موفقیت وی تکیه بر نیروی حامی و مدافعان راستینش است.

دو خطر پزشکیان  را تهدید می‌کند.  نخست اینکه فریب مداحی و لفاظی‌های نیروهای تابع قدرت را بخورد. کسانی که ظرفیت دارند با کوتاه و بلند کردن ریش‌های خود، کاندیداهای اشغال مناصب در همه فصول باشند. دوم اینکه پزشکیان با همراهی و پشتیبانی طرفدارانش قادر به ایجاد توازن است. او به تنهایی در اردوگاه رقیب فاقد وجاهت و پذیرش است.