در روزهای اخیر برخی مطالب منتشرشده در صداوسیما بازتاب‌های گسترده‌ای داشته است. مجریان و مهمانان و تحلیلگران آنجا نکاتی را می‌گویند که به سرعت مورد توجه عموم قرار می‌گیرد و البته تبعات و بازتاب‌های منفی هم داشته است.
آخرین مورد آن اعلام نظر یک کارشناس برنامه از اینکه پیجرهای منفجرشده در لبنان از سوی یک شرکت ایرانی خریداری و تحویل حزب‌الله شده است.
روزنامه هم میهن نوشت:آگاهان به مسائل منطقه خیلی خوب می‌دانند که بازتاب چنین خبری در صداوسیمای دولتی ایران نوعی اقرار محسوب می‌شود و در لبنان و نزد شیعیان آنجا چگونه است و چه تبعاتی را در پی دارد؟ حتی اگر مجری برنامه آن را تکذیب کرده باشد، بی‌فایده است. چون معلوم است که مجری بر حسب دستورالعمل آن را تکذیب کرده؛ و الا چه می‌داند که کارشناس درست می‌گوید یا نادرست؟ از سوی دیگر، گزارشی از سوی مؤسسه نظرسنجی ایسپا منتشر شد که نشان می‌داد فقط ۵/۱۲درصد دانشجویان پیگیر اخبار صداوسیما هستند.
نتیجه این پژوهش به معنای دقیق کلمه، شکست کامل این رسانه حداقل از حیث خبر در میان نسل جوان و آینده این جامعه است. این دو خبر چه ربطی به هم دارند؟ خبر اول نشانه‌ای جدی از وجود تبعیض در برابر قانون است. صداوسیما به‌رغم وجود انواع چنین مطالبی در برنامه‌هایش تاکنون نشنیده‌ایم که مورد بازخواست جدی حقوقی قرار گیرد.
در حقیقت، صداوسیما با بودجه و امکانات عمومی کلان و امتیازات حقوقی و غیرحقوقی فراوان و رانت‌های دسترسی گسترده و ده‌ها هزار کارمند، فاقد اعتبار و در نتیجه اثرگذاری جدی نزد مردم و نخبگان دانشگاهی و آموزشی کشور است.
صداوسیما امنیت خبری کشور را با خطر جدی مواجه کرده. این وضعیت محصول همان امتیازات و منابع مالی و امکانات بی‌حساب و رفتارهای تبعیض‌آمیزی است که از آن بهره‌مند بودند و هیچ‌گاه مجبور به پاسخگویی جدی به افکارعمومی نبوده‌اند. آنها در یک محیط غیررقابتی پرورش یافته‌اند؛ لذا رشد کافی نکرده‌اند و به محک رقابت نخورده‌اند.
به همین دلیل، نه‌تنها صداوسیما درجا زده است، بلکه چندین گام به عقب نیز برداشته است. مهمترین ایراد این رسانه این است که خودش را طرف مجادلات و دعواهای داخلی می‌کند و اتفاقاً به این سوگیری هم می‌بالند و آن را با عنوان دفاع از انقلاب و نظام توجیه می‌کنند؛ درحالی‌که بزرگترین خدمت به انقلاب حفظ بی‌طرفی رسانه‌ای است.
