آثار علمی و مواضع فکری مهدوی کنی
مهدوی کنی نویسنده و مدرس فعال حوزه و دانشگاه بود.
آثار او معمولاً در زمینه اخلاق اسلامی، اقتصاد اسلامی و نظام سیاسی اسلام نوشته شده‌اند. از مهم‌ترین تألیفات می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
نقطه‌های آغاز در اخلاق عملی: اثری آموزشی در حوزه اخلاق کاربردی و رفتار فردی و اجتماعی.
اصول و مبانی اقتصاد اسلامی در قرآن: تحلیلی از مفاهیم اقتصادی در قرآن با هدف ارائه الگویی اسلامی برای سیاست‌گذاری اقتصادی.
شرح دعای افتتاح: شرحی تحلیلی و تفسیری بر دعای افتتاح که در ماه رمضان خوانده می‌شود.
بیست گفتار: مجموعه‌ای از سخنرانی‌ها و مقالات در زمینه‌های مختلف اجتماعی و دینی.
او همچنین تقریرات دروس خارج فقه اساتید خود، از جمله بروجردی و خمینی، را تدوین کرده بود و در دهه‌های پایانی عمر، تدریس خارج فقه و اصول را در دانشگاه امام صادق ادامه داد.
بیماری، درگذشت آیت الله مهدوی کنی
در چهاردهم خرداد ۱۳۹۳، دچار حمله قلبی شد و در پی آن به کما رفت. پس از حدود پنج ماه بستری بودن در حالت بیهوشی، در ۲۹ مهر ۱۳۹۳، در ۸۳ سالگی درگذشت. مراسم تشییع و اقامه نماز بر پیکر او، با حضور گسترده مقامات سیاسی و مذهبی، در دانشگاه تهران برگزار شد. رهبری جمهوری اسلامی نماز میت را اقامه کرد. بر اساس وصیت، پیکرش در حرم حضرت عبدالعظیم حسنی، در کنار مزار ملاعلی کنی، به خاک سپرده شد.
محمدرضا مهدوی کنی از معدود چهره‌هایی است که در ساختار قدرت جمهوری اسلامی همزمان در عرصه‌های دینی، امنیتی، علمی و سیاسی حضور داشته است. از کلاس درس تا کرسی نخست‌وزیری، از تریبون مسجد جلیلی تا صحن مجلس خبرگان، نقشی چندوجهی ایفا کرد. مسیر فکری او نمایانگر تلاش برای حفظ اصول سنتی در برابر تحولات ساختاری جمهوری اسلامی بود؛ تلاشی که گاه با موفقیت، گاه با چالش و گاه با سکوت همراه شد. چه در قالب استاد اخلاق، چه در قامت یک مدیر اجرایی، مهدوی کنی همواره سعی کرد بین سنت دینی و اقتضائات دنیای جدید، پلی برقرار کند.
