روانشناس شخصیت و عضو مرکز مشاوره دانشگاه تهران با اشاره به واکسنگریزی برخی گروهها گفت: علل اصلی واکسنگریزی ناشی از باورهای غلط در رابطه با واکسن بوده که با آگاهیبخشی صحیح در کشور کاهش مییابد.
عطاءالله محمدی روز شنبه در پاسخ به پرسشی مبنی بر علل واکسنهراسی اظهار داشت: واکسنگریزی برخی گروههای جمعیتی تنها به ترس روانی محدود نمیشود.
وی تصریح کرد: در علم روانشناختی، مولفهای که تحت عنوان فوبیا (هراسزدگی) شناخته میشود، در خصوص ارتفاع، برخی حیوانات و واکسن نیز میتواند اتفاق بیافتد. اما علل اصلی واکسنگریزی ناشی از برخی تفکرات غلط در این رابطه است. امروزه در سراسر دنیا شماری از گروهها با دریافت واکسن مخالفت میکنند که عمدتا به دو دسته اصلی تقسیم میشوند.
وی ادامه داد: گروه نخست، اجبار برای تزریق واکسن را در سراسر دنیا مخالف با دموکراسی عنوان کرده و معتقدند، مردم باید آزادانه انتخاب کنند که واکسن دریافت کنند. این گروه اجبار در تزریق واکسن را در حقیقت دخالت دولتها در زندگی شخصی دانسته و به این دلیل با دریافت واکسن مخالفت میکنند.
عضو مرکز مشاوره دانشگاه تهران افزود: گروه دوم نیز بر پایه اطلاعات غیرعلمی که گاه در رسانههای جمعی غیرمعتبر و غیررسمی انتشار پیدا میکند، از دریافت واکسن وحشت دارند.
وی توضیح داد: در واقع این دسته از جمعیت بر پایه برخی باورها مانند «دریافت واکسن با بیماری همراه میشود، مانع از ابتلا به کرونا نمیشود، مرگ ومیر را به دنبال خواهد داشت» به واکسنهراسی دچار میشوند.
به گفته این استاد دانشگاه، برخی اشخاص گروه دوم این بیماری را اساسا یک توطئه دانسته و واکسن را نیز یک ابزار برای کنترل انسان عنوان میکنند.
ضرورت برگزاری جلسات آگاهیبخش مشاوره برای کاهش واکسنهراسی
محمدی ادامه داد: به منظور کاهش این تفکرات غلط و رفع واکسنهراسی، وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی میتواند در هر استان جلسات آگاهیبخش مشاوره برگزار کند. با نصب و پخش پلاکارد در سطح شهر، در این زمینه اطلاعرسانی و با مردم گفت وگو و با روشهای خلاقانه و تدوین فیلمهای آموزشی و مستند مردم را به مشارکت در واکسیناسیون ترغیب کند.
وی همچنین با اشاره به ضرورت شناسایی مخالفان واکسن خاطرنشان کرد: روشهای تنبیهی نظیر عدم استفاده از خدمات بانکی، حمل و نقل عمومی در صورت عدم تزریق واکسن هم تاثیرگذار نخواهد بود.
محمدی افزود: تغییر باورها و اعتقادات در این زمینه موثر خواهد بود و سمنها (سازمانهای مردم نهاد) و گروههای مردمی نیز در این رابطه گاه بیش از نهادهای رسمی میتوانند اثرگذار باشند.
